Na jaren van hoofdzaken kan ik nu gaan rennen voor het hoofd. 

Ik zal me even voorstellen. Ik ben getrouwd met een hele lieve vrouw en vader van 3 zonen van 18, 15 en eentje mocht niet ouder geworden dan 8 dagen. In mijn werkende leven ben ik fysiotherapeut en haptotherapeut. Ik was een bezige bij die altijd meer, beter en verder wilde. Tot 2016 rende ik lang en ver, bij voorkeur door de bergen. Het langste was 100 km maar ik liep nooit een stad marathon. Na 2016 was ik net zo fanatiek met sport maar liet ik t langlopen achter me en richtte ik me op de survivalsport. En ieder jaar kriebelde die Enschede marathon een beetje.  

Tot 2020 want dat is het jaar dat de hoofdzaken voorrang kregen op de bijzaken. Ik ontwikkelde een waterhoofd, werd hiervoor geopereerd en ongeveer een jaar later was ik weer in een redelijke balans. Ik deed alles weer maar iets minder gedreven. Ik werkte iets minder en sportte nog maar 4 keer   per week, vooral omdat ik het leuk vond. Beter en verder was bijzaak geworden. Plezier en genot stonden voorop. En ieder jaar was er die Enschede Marathon. In 2024 namen de hoofdzaken het opnieuw over. Ik had een kyste in mijn hoofd ontwikkeld en ik kreeg een tweede drain. Na 3,5 week ziekenhuis mocht ik eindelijk naar huis.

Hierna heb ik gerevalideerd bij het Roessingh. Lichamelijk kon ik alles. Maar dankzij het Roessingh heb ik geleerd hoe mijn werkgeheugen (niet) werkt en ze hebben me geholpen met het hervinden van mijn vitaliteit en plezier.

En daarom ga ik m dit jaar afvinken, de Enschede marathon. Ja ik maak natuurlijk een schematje. Niet om mijn snelste marathon te lopen want dat wordt t toch. Het belangrijkste is veel geld ophalen voor de hersenstichting en het allebelangrijkste is dat ik mijn vitaliteit en plezier in het leven behoudt ondanks dat de trainingsarbeid omhoog gaat.