Ik wandel mee om meer aandacht en begrip te vragen voor iedereen die dagelijks moet leven met de impact van een hersenaandoening en de vaak onzichtbare gevolgen hiervan. 

Ruim 4 jaar geleden heeft mijn zus een hersenbloeding gehad. 3 maanden daarna overleed onze vader. Die eerste maanden was een grote rollercoaster van emoties en onzekerheid. En kwam langzamerhand de blijvende onzichtbare schade naar boven. Blijft het? Word het minder? Gaat het weg? Heel lang is er hoop nu is er leren accepteren wat er gebeurt is. 

Ik heb mijn zus zien veranderen in een meer kwetsbaar en altijd waakzaam (hoe red ik het vandaag als ik dit doe en wat doet dit morgen met mij)  en getekend persoon. Dat betekend niet dat ze nog altijd mijn lieve zorgzame grote zus is. Maar als we de tijd konden terug draaien.... 

Ze slaat zich er op haar manier samen met haar man sterk doorheen en ik ben dan ook super trots op haar.

Ik loop samen met mijn zoon voor haar en voor iedereen die hier mee te maken heeft in wat voor vorm dan ook.  Wij lopen symbolisch mee. Mijn zus en zwager hebben een zeer groot bedrag binnengehaald.  Een last minute verrassing dat wij haar steunen in deze sunset loop