Finisterre wat eind van de wereld betekent, was werkelijk prachtig. We zijn nog naar het 0,0 km paaltje gelopen en hebben heerlijk gegeten daar aan het einde van de wereld.

We hebben heerlijk gezwommen in de zee en in het witte zand liggen zonnen.

Vandaag gingen we met de bus terug naar het vliegveld en nam ik samen met mijn Ernie afscheid van onze reis.

Ik had ook een Blog over Ernie kunnen schrijven.

Al 30 jaar vergezeld hij mij op mijn reizen. Op de foto zie je mij als 17 jarige op mijn eerste reis en eentje van nu. Geen steek veranderd 😂

Ernie is dus mijn reismaatje en leverde deze Camino elke dag gespreksstof op. Zelfs een insta post van een kunstenaar. Mensen moesten om hem lachen, maakten foto's en vroegen hoe Ernie de Camino vond.

Daarom besteed ik mijn laatste post aan hem. Ernie vond net als ik de Camino fantastisch.

Toen we uit het vliegtuig kwamen wachtte daar de laatste verrassing van de dag. Mijn moeder en vader (80jaar) stonden ons op te wachten. Ik was helemaal verward. Zo zie je maar alles is veel voor wie niet veel verwacht. De cirkel was weer rond. Ze zijn werkelijk altijd bij me. Na een drankje de trein gepakt en nu ben ik weer thuis, bij mijn lieve man, kinderen en hondjes. Een hele ervaring rijker en ernie blijft op mijn tas wachten voor een volgende reis.