Het overlijden van mijn moeder aan een zeldzame hersenaandoening veranderde mijn leven. Ze was de eerste persoon die ik verloor die zo dichtbij me stond. Naast het verdriet, zorgde het voor allerlei vragen over mijn leven en wat ik met de tijd die ik heb zou willen doen. Mijn moeder zat vol levenslust: ze zat in een rolstoel, maar liet zich daardoor zo min mogelijk beperken. Ze hield erg van dansen, dus ging ze rolstoeldansen. Omdat ik zag hoe blij ze daarvan werd, heb ik zelf nog twee seizoenen meegedaan. Ze ging niet bij de pakken neerzetten, tot het einde aan toe. Dat voorbeeld neem ik mee.

Dat motiveerde me ook om elk jaar een actie op te zetten om geld in te zamelen voor onderzoek naar (zeldzame) hersenaandoeningen. Natuurlijk met de hoop dat ik zo kan bijdragen aan een behandeling die hersenziektes kan stoppen of genezen. In het verleden ben ik al verschillende sportieve uitdagingen aangegaan, maar in april 2026 sta ik voor mijn grootste uitdaging tot nu toe. Ik doe mee aan één van de zwaarste ultralopen ter wereld: de Marathon des Sables. Zes dagen lang, meer dan 250 kilometer door de Sahara met temperaturen tussen de 40 en 60 graden. Alles wat ik nodig heb, zoals eten, slaapzak, slaapmat, medical kit,
etc., draag ik zelf. Alleen water wordt onderweg verstrekt.

Het wordt afzien, en ik hoop dat ik met deze bijzondere sportreis niet alleen laat zien wat er mogelijk is als je je ergens echt toe zet, maar ook dat jullie hiervoor een donatie willen doen om iedereen die te maken heeft met (zeldzame) hersenaandoeningen te helpen.

Voor elke donatie ben ik dankbaar!