Gisteren was Hetty er weer. We hebben even gekletst voordat we mijn doelen weer oppakten. Het is fijn om even te kunnen spuien en wat dingen te benoemen die mij dwarszitten, maar ook dingen te vertellen die heel leuk en positief zijn.

 

Maargoed, ze komt niet voor niets natuurlijk en zo komen we uit op 1 van mijn doelstellingen; motivatie en daginvulling. Omdat heel veel dingen die ik altijd leuk vond gewoon niet meer kunnen, is het heel erg lastig om dingen te bedenken die ik leuk vind, maar ook aankan. Ik vond het bijvoorbeeld heel fijn om te haken, maar ik kan daar nu echt mijn hoofd niet bij houden. De steken tellen lijkt een simpel iets, maar bij 5 vraag ik me af of dat nu 5 of 6 was. Ook ging ik nog wel eens een dagje op pad om te Geocachen. Van 's ochtends vroeg tot ver in de avond, maar ook dat lukt niet meer. Na een paar uurtjes ben ik doodvermoeid en kan ik beter stoppen om vervolgens thuis 2 dagen bij te kunnen komen.

 

Maar de hele dag  voor me uit staren is niet bepaald wat ik voor ogen heb voor de rest van mijn leven. Vroeger kon Nick mij altijd goed motiveren en omzetten tot actie, maar helaas werkt dat ook niet meer. Nu mag Hetty kijken of ze mij zo ver kan krijgen. Ze luistert heel erg goed naar de verhalen die ik vertel, ook als dat nog de informele delen van onze gesprekken zijn. Zo kwam zij op de vraag of ik nog veel dingen moet regelen voor mijn wandelavontuur. Daar legde zij de vinger direct op de zere plek. Ik moet nog zo veel doen, zo veel kleine dingen regelen. Het zijn op zichzelf geen grote zaken, hoewel, de planning moet nog afgerond worden, maar dat doe ik samen met Nick. We zijn al halverwege gelukkig. Nee, het zijn voornamelijk de kleine dingen zoals een mailtje terugsturen naar Femke, van de Hersenstichting, het beantwoorden van een paar PB's van mensen, een boekje aanmaken voor de financiën van de actie (Ik moet ALLES transparant hebben voor de gemeente)  en ook een planning maken voor mijn trainingen en voor wanneer ik de campings ga mailen waar ik wil overnachten. Je ziet het, allemaal kleine dingen, maar ze moeten wel gebeuren en om ze te laten gebeuren zal ik toch echt iets moeten doen.

 

Van Hetty heb ik nu de opdracht gekregen om de komende week een lijst te maken met alles wat ik kan bedenken wat er nog moet gebeuren. Mijn hoofd loopt nu meteen over, want dat zijn nogal wat dingen, hahaha. Maar, ik heb er wel zin in. Ik hoop ook dat ik dan voor mezelf meer rust zal vinden en dingen stap voor stap aan kan pakken. Het gekke is dat ik altijd degene was die dit aan anderen leerde. Hen liet zien dat aan de hand van lijstjes je je leven zoveel makkelijker en rustiger kan krijgen. Diep van binnen weet ik precies hoe het hoort en hoe het werkt, maar op de een of andere manier komt het er gewoon niet uit. Ik schaam me hier wel eens voor en Nick zegt dan ook continue dat dat niet hoeft en dat ik het moet accepteren en de hulp moet omarmen, maar hij heeft makkelijk praten ! Hoewel, ik heb zo het idee dat de hele situatie voor hem minstens zo lastig is, maar op een heel andere manier.

 

Ik heb me voorgenomen de komende dagen eens op te zoeken welke mooie wandelingen er in de buurt zijn en dan gaat de backpack lekker op en hoop ik ook op die manier mijn motivatie weer terug te krijgen en rust in mijn hoofd te vinden. Gelukkig is de motivatie om mijn uitdaging aan te gaan er wel, maar, en daar komt mijn hoofd weer om de hoek kijken, vorig jaar begon ik ook pas veel later met trainen en heb ik het ook gered, dus waarom zou ik nu eerder beginnen ? Het antwoord daarop is simpel en ik weet precies waarom ik eerder moet beginnen, maarja, de knop moet om. En daar heb ik Hetty hopelijk voor. Het fijne is wel, ik heb er zin in !!