Beste lezer,

De afgelopen weken vlogen gevoeld in een flits van secondes voorbij. Althans, zo voelt het.

Er is veel werk in de goede richting gezet. En eigenlijk het mooiste nieuws: Het benefietconcert is nu ook officieel te vinden via de site van Stadstheater de Bond!

link naar Stadstheater de Bond

Ook bij mijn eigen koren heb ik de afgelopen weken wat meer over het concert verteld. Er zijn intussen al twee koren en een soliste die hun medewerking aan het concert hebben toegezegd. Wat mij hierbij ook bijzonder raakt; Het zijn allemaal mensen die ook o.a. met mijn vader hebben samengewerkt. Dit geeft het geheel deze avond vind ik zelf nog een exra bijzondere lading. Het verbindt. 

Sinds ik met de voorbereidingen voor die concert ben begonnen en met mensen erover praat kom ik er steeds meer achter dat iedereen wel iemand uit zijn omgeving kent (al dan niet in eigen gezin en familie) die met een hersenaandoening te maken heeft. Dit heeft een grote impact op mij doordat de verhalen ook wel heel verdrietig zijn en mijn bewondering voor hoe mensen hiermee omgaan nog groter is. Maar het brengt nog meer teweeg: De gevoelens die ik heb en draag bij het verlies aan mijn ouders voelen minder eenzaam. Ik weet nog dat ik vaak het gevoel had van 'wat ik doormaak, begrijpt niemand'. Dit is veel minder en juist door erover te praten èn iets te kunnen doen en in actie te komen, maakt het voor mij veel vaker veel dragelijker.

Wanneer ik bezig ben voor dit concert merk ik dat het mij ontzettend veel energie geeft. Dat ik íets kan doen.

Ook krijg ik er veel kippenvel van (op de goede manier :-)). De welwillenheid van iedereen om hier iets moois van te maken raakt mij en daagt mij nog meer uit om hier een geslaagd concert van te laten maken.

Ik weet zeker dat als mijn ouders altijd al wisten wat muziek moois teweeg kan brengen. Ze zouden het zeker op dezelfde manier hebben gedaan als ik nu doe.

To be continued!