2e kerstdag 2017, zoals elk jaar eveneens de verjaardag van mijn lieve zus, een kerstdag zoals alle anderen. Althans, dat was de verwachting... Gedurende de middag werd ik wat warrig en had moeite met het vinden van woorden. Eenmaal op visite bij mijn zus escaleerde de symptomen en kon uiteindelijk helemaal niet meer uit mijn woorden komen. Vermoeidheid, zei ik, maar mijn zwager drong er op aan direct naar de spoedeisende hulp te gaan; Dit was niet okee! Eenmaal in het ziekenhuis bleek ik een TIA te hebben en werd ik gelijk opgenomen voor behandeling. Ondanks dat we er redelijk snel bij waren merk ik in het dagelijks leven nog altijd de schade die in korte tijd is ontstaan. Gelukkig is dit voor de mensen die iets verder van mij af staan niet direct te merken, maar heb soms nog steeds moeite met het vinden van de juiste woorden, het leggen van simpele verbanden en heeft mijn empathisch vermogen een knauw gehad. Ook druktes zoals grote feesten en partijen zijn soms een uitdaging geworden. Mede door onder andere de uitwerking van mijn NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel) is in februari mijn relatie helaas op de klippen gelopen.

Maar in plaats van bij de pakken neer te zitten heb ik besloten om mijn verdriet om te zetten naar iets positiefs en mijzelf als doel gesteld om op 25 oktober van dit jaar de Mallardmars te lopen vanuit Vlissingen. Een mars van 80 kilometer die in één stuk binnen 18 uur gelopen dient te worden. Via een bericht op internet van de wandelvereniging die als naam "Willen Is Kunnen" draagt, werd ik getriggert om mij hier voor in te schrijven. Ik kan namelijk nog steeds prima functioneren, maar helaas zijn er teveel mensen voor wie dit geluk niet is weggelegd. Daarom is er nóg meer onderzoek nodig om te leren leven met deze aandoening of, nóg beter, te voorkomen.

Daarom heb ik jullie hulp nodig en hoop ik het streefbedrag van €2500,00 binnen te halen met mijn wandelprestatie!