Wat als ik een moeder zou vertellen dat haar kind haar kind niet is, wat zou ze dan zeggen? Wat als iemand zegt dat iets, waarvan jij 100% zeker weet dat het de waarheid is, een leugen is? Je zou het niet geloven en niet accepteren!
Zo overtuigd is ook iemand met een waanstoornis, 100% overtuigd van zijn of haar waan. Het is niet te begrijpen voor zijn/ haar omgeving. Het is een ongelooflijk eenzame strijd voor iemand met deze ziekte. Deze ziekte is erin geslopen bij iemand die mij heel dierbaar is en 2 jaar geleden werd het bijna haar dood. Gelukkig is zij na opname, en met vallen en opstaan vinden van medicatie, weer stabiel geworden. Maar helaas is zij wel erg veranderd. En ik mis haar, ik mis haar zoals ze was.

Er is nog heel veel dat ze niet weten over de hersenen. Ik strijd voor meer onderzoek. Voor een toekomst met een betere diagnose en behandeling. Zodat iemand gerichter behandeld kan worden en niet zo erg veranderd en vlak wordt door alle medicatie. En onderzoek en behandeling die gericht is op afbouw van de medicatie waardoor iemand met therapie misschien op termijn weer echt beter kan worden. En ik strijd voor alle familie en anderen in de naaste omgeving, ook voor hun is dit loodzwaar, leven naast iemand die niet meer zichzelf is.

Wat mijn dierbare is overkomen, kan iedereen overkomen. De wetenschap weet nog maar heel weinig over de oorzaken van hersenaandoeningen en wat er eventueel preventief aan gedaan kan worden. Zomaar, "uit het niets", kun je plotseling getroffen worden door een hersenaandoening.

Ik wil iets doen, ik wil strijden voor iedereen die kampt met psychoses, wanen, dementie en alle andere onvoorspelbare hersenaandoeningen.

Daarom ga ik op 18 juni 330 km fietsen in 5 dagen. Van Maastricht naar Groningen. Alleen, zonder ervaring of daarvoor getraind te hebben. Op een gravel bike.

Omdat ik dit kan
Omdat ik dit nu nog kan

Omdat ik je mis

Liefs, Saskia