De tweede dag. En wat voor één! Het leek alsof er geen eind aan kwam. Maar ook een bijzondere dag: de dochter van een collega is vandaag jarig, en ik loop ook speciaal voor haar !! In de loop van de ochtend heeft ze me een lief berichtje gestuurd met een bedankje en succeswens !

De start was, zoals gebruikelijk om 7 uur 's ochtends. Ik had al een aantal bekenden gedag gezegd, en zag Pietsje ook weer tussen het deelnemersveld staan. Vandaag heb ik de hele route samen met haar gelopen. Maar wat een saaie kale route zeg ! En dan op het einde de route langs de Dokkumer Ee, het leek bijna oneindig. Onderweg nog met een aantal andere deelnemers gesproken. Onder andere iemand uit Almere, die dit jaar voor het eerst de driedaagse van de 11stedentocht ging wandelen. Het viel haar tegen, ze had last van haar tenen en kwam zichzelf tegen op de kale stukken. Ze had wel het streven om volgend jaar de volledige tocht te lopen.

Omdat Pietsje een beperking heeft (ze heeft een speciae prothese vanuit haar bovenbeen) is het lopen voor haar een nog grotere uitdaging en is het voor haar prettig als er iemand met haar meeloopt die haar zo nu en dan een steuntje kan geven. We lopen een gestaag tempo en houden weinig pauzes. Dat maakt het aan de ene kant zwaar, maar aan de andere kant heb je minder problemen om weer op te starten na een rust.

In Berlicum krijgen we weer een stukje oranjekoek van de bakker, en gaan we na een pauze weer verder. Op naar Dokkum ! Want er is op deze route maar één stempel te behalen ! In Stiens komen we de collega van mijn broer weer tegen. Hij moet opgeven vanwege ontstoken voeten (na ontstane blaren) Hij baalt natuurlijk, maar het is niet anders.

We houden een korte pauze en gaan weer verder op weg. Via Bartlehiem naar Birdaard. De vorige keer dacht ik bij het zien van de molen dat wel al in Dokkum waren, wat een tegenvaller was, omdat het 'nog maar'  Birdaard was. Het is dan best nog wel een stuk naar Dokkum. De route loopt langs de Dokkumer Ee (Fries watertje uit de kruiswoordraadsels) Het is een fietspad waar je niet links of rechts kunt, dus het is één lang stuk. Het lijkt een best goed fietspad, maar helaas is het toch best oneffen, wat het lastig(er) maakt om te lopen. Ook komen we geregeld fietsers tegen, waardoor je uit je ritme raakt omdat je achter elkaar moet lopen. We hebben heel wat gemopperd onderweg, maar gestaag zijn we dan toch in het zicht van Dokkum ! Pietsje haar man loopt nog een stuk(je) mee naar de finish en we zijn superblij dat we het gehaald hebben ! Kwart voor zes zijn we binnen!

Op naar de auto, en naar huis. Lekker douchen, de schade opnemen (toch nog weer meer blaren) en kijken hoe het morgen gaat. De kans is groot dat ik morgen op crocs ga lopen.....Maar ik ga er nog een nachtje over slapen.