Ja, het is heerlijk om door ‘Klein Zwitserland’ te wandelen. Een bonusweekje voor het gedoe begint.

In het weekend kwam ik nog wel eens mensen tegen maar nu loop ik op paden waar de hele dag nog niemand geweest is. Dat laatste denk ik omdat ik regelmatig de spinnenwebben uit mijn gezicht moet vegen.

Ik hoor vooral vogels en zie ik heel veel muizen. Het lopen gaat me tot nu toe goed af. Gisteren was tot nu toe de zwaarste dag met 21,5 kilometer lopen en 875 meter stijgen.

Ik loop vaak langs een lint van rotsformaties met hier en daar een extra blok er boven of er naast. Het steekt uit het landschap als een litteken uit de huid met hier en daar een tumor. Vergeef me de beeldspraak.

Ik geniet met volle teugen. Dit is leven bij de dag en inmiddels zie ik wel wat overeenkomsten tussen mijn huidige wandeltocht en het behandeltraject dat voor me ligt, maar daarover volgende keer meer.