‘Ik ga hier waarschijnlijk wel aan dood, maar vandaag nog niet dus wat ik ga ik vandaag doen?’ Dit bedacht ik de eerste tijd nadat ik geopereerd was aan de hersentumor regelmatig als ik ‘s ochtends opstond. Vanaf 13 april aanstaande weet ik heel goed wat ik de volgende dagenlang ga doen. Ik ben van plan de Eifelsteig te lopen. In 15 dagen van Aken naar Trier. Een oud plan want twee jaar geleden stond ik klaar voor vertrek, maar moest ik op het laatste moment mijn reis afzeggen. Ik had met mijn plan sponsorgeld opgehaald voor ‘sterk en positief’ maar er was (voor de derde keer) borstkanker geconstateerd. In plaats van te wandelen begonnen de behandelingen. Vorig jaar had ik nog niet de conditie om aan zo’n uitdaging te beginnen. Maar nu ga ik eindelijk de belofte inlossen die ik de donateurs gedaan had. De voorbereidingen zijn afgerond, ik heb maanden getraind en als er nu niets tussen komt ga ik in mijn eentje de tocht van 315 km afleggen. Ik heb er zin in! 

(foto gemaakt door mijn dochter Ariena tijdens de voorbereidingen) 

Er is veel veranderd na de hersenoperatie. Ik ben erg snel overprikkeld. Mijn werk kan ik dan ook niet meer doen. Maar wandelen gaat goed. Sterker nog. Als ik erg overprikkeld ben, helpt wandelen soms het beste. En als het moeilijk wordt, wil ik mijn leven lang al graag wandelen.

Wil je me volgen dan kan dat op jekuntweldansen.nl (de naam van die blogpagina komt van het spreekwoord: ‘je kunt wel dansen al is het niet met de bruid’. Ik leef met veel beperkingen maar heb desondanks een mooi leven)

Doneren kan ook weer! 
Hartelijke groet, Reintje stomphorst