Bolletjes in bloei

Lieve papa,

Hoewel ik normaal al dagelijks aan je denk, zijn mijn gedachten sinds het moment dat Roos en ik hebben besloten om dit jaar de Peterloop te lopen nu helemaal volop gevuld met herinneringen aan jou. 

Vooral tijdens het hardlopen kwamen veel herinneringen boven. Als ik in het bos aan het hardlopen was en de natuur zag veranderen, heb ik zo vaak aan je gedacht. De felle kleuren groen die nog groener werden wanneer de zon erop scheen. Een buizerd die in de buurt vloog. Een winterkoninkje dat ik hoorde zingen. Rode besjes aan een tak. En het pad waarover ik liep, was in hetzelfde bos waar jij zo vaak doorheen fietste naar je werk. Ik mocht soms mee, achterop de fiets, m'n voeten in de fietstas. Er was nog net plek tussen alle veren, stenen en takken die we onderweg tegenkwamen en die ik graag wilde meenemen. Jij fietste fluitend een liedje terwijl je op het stuur het ritme meetikte. 

Doordat we veel kenbaarheid hebben proberen te geven aan deze loop, kwamen we weer in contact met mensen van lang geleden. Velen hebben hun herinneringen over jou gedeeld en ook dat brengt weer herinneringen terug bij mijzelf. Natuurlijk veel over de vertellingen. Maar ook over de tijd dat je in Puccini State woonde en dat Marret daar piano voor je speelde. Het is mooi om te lezen hoeveel mensen hun herinneringen aan jou delen. Hoewel je hier fysiek misschien niet meer bent, leef je toch voort in herinneringen van zoveel mensen.

Morgen is het 15 maart. De afgelopen dagen ben ik daardoor ook veel in gedachte bij de laatste dagen met jou en de dagen na jouw overlijden. Destijds begon het buiten lente te worden. Ook nu hebben we al een paar dagen de lente gevoeld en zie ik de eerste bolletjes al boven komen. Jouw graf stond destijds vol met lentebloemen. Eindeloos veel bolletjes die in een explosie van kleuren stonden te bloeien. Ook nu staan er op jouw graf blauwe druifjes te bloeien, daar heeft mama voor gezorgd. 

En na al die maanden vol herinneringen is het morgen echt zover. We lopen met jou in gedachte en vieren jouw leven.

Liefs, Marieke