Dat was het dan. 2,5 maand lang heb ik jullie intensief bericht over onze actie. 10 km hardlopen mét en voor NAH. En ik kan niet anders zeggen: we hebben het geflikt. Samen. Met elkaar. Het was geweldig.

Er rest mij niets anders dan een groot woord van dank.

Lief Team Iris: wat een actie. Begonnen met één appje, eindigend in een team van 13 lieve personen. En jullie stonden er, sommigen zelfs met pijn, kostte wat het kost. Wat deed het me veel jullie daar in dat roze shirt te zien. Voor mij. Voor NAH. Voor de Hersenstichting. Onvergetelijk. Dank jullie wel.

Lieve donateurs: jullie donaties kwamen uit allerlei hoeken. Onverwacht, overweldigend en vooral heel erg lief. De teksten gericht aan mij, aan het team, ze waren hartverwarmend. Ik kan niet iedereen persoonlijk bedanken, soms kennen we elkaar niet eens, dus graag via deze weg: hartelijk dank voor de steun en voor het signaal dat we hiermee afgeven. Laten we hopen dat mensen met NAH in de toekomst een behandeling kennen die zicht geeft op herstel.

Lieve ‘lotgenoten’ (wat heb ik een hekel aan dat woord zeg 😉): mocht je de actie gezien hebben en behoefte hebben aan contact, dan kan dat via deze site of FB. Ik heb de wijsheid zeker niet in pacht, maar wellicht dat mijn ervaringen nog wat kunnen brengen in het verdere herstel, of vice versa.

Verder: iedereen die mij gesteund heeft via deze site, de social media, live langs de route of op welke manier dan ook: heel veel dank. Het heeft mij echt veel goed gedaan.

Dat was het dan. Mocht je nog willen doneren voor onze actie, dat kan altijd! Maar ik stop ermee 😄.

We did it!

Heel veel liefs,

Iris