"Hardlopen is voor idioten" 

"De CPC? Nee, die zal ik nooit lopen" 

"Mocht ik ooit een halve marathon gaan lopen, dan ben ik aan het dementeren" 

Best aannemelijk dat je een van deze uitspraken ooit uit mijn mond hebt horen komen. Als enthousiast fietser vond ik die hardlopers altijd maar rare snuiters, met hun horloges, hartslagbanden, tempo's, hippe schoenen en natuurlijk de onvermijdelijke blessures. Inmiddels ben ik er zelf één, mede ingegeven door een gebrek aan tijd en het wegvallen van m'n andere passie, korfbal, door m'n eigen fysieke ongemakken. Dus in mei dit jaar liep ik, voor het eerst sinds ca. 30 jaar, weer eens een 10k, The Royal Ten. De laatste 10k die ik liep, was samen met mijn vader en broer, niet geheel toevallig ook de CPC. En nu weet ik sinds vorige week dat de echte CPC mag gaan lopen op 15 maart 2026. En dan volgt uiteraard de eeuwige vraag van andere hardlopers: Welke tijd wil je gaan lopen, wat is je doel? En al snel dacht ik, is dat nu eigenlijk wel zo belangrijk? Kan ik er niet beter een ander belangrijk doel aan koppelen? Daarover vertel ik graag wat meer.

Mijn beide ouders hebben een hersenziekte. En de laatste jaren zie ik van heel dichtbij wat een impact dit heeft op het dagelijkse leven van mijn lieve ouders. De dingen die altijd zo vanzelfsprekend waren, zijn dat inmiddels niet meer. De verjaardag van een van de familieleden, boodschappen doen, de afwasmachine in- en uitruimen, een gesprek met elkaar voeren, even naar de korfbal om een wedstrijdje van de kleinkinderen te kijken... Het zijn activiteiten die leiden tot stress, onderlinge strubbelingen, vermoeidheid en nog veel meer. De kleine dingen die het leven leuk maken, zijn ineens een enorme opgave en kosten meer energie dan dat ze opleveren. Het is iets wat je niemand gunt, maar je eigen ouders al helemaal niet. Maar toch is het zo. En waarom? Niemand die het echt weet, de oorzaken zijn veelal onbekend, de oplossingen zo mogelijk nog onbekender. Onderzoek is nodig en dus geld. Parkinson is de snelst groeiende neurologische aandoening wereldwijd, 1 op de 5 mensen krijgt te maken met dementie. Duizelingwekkende cijfers. Ook tijdens mijn werk als fysiotherapeut zie ik dit van dichtbij.  

Dus om terug te komen op dat doel. Is een eindtijd belangrijk? Nee, het is mijn doel om voor de 50e CPC 50x € 50 = € 2.500 op te halen voor de Hersenstichting. Zij kunnen vervolgens goed bepalen waar ze dat geld het beste aan kunnen besteden. Ik zou het prachtig vinden als jullie wat over hebben voor de Hersenstichting en de dingen die zij voor de wetenschap én mijn ouders doen. Doneren mag natuurlijk in iedere gewenste hoeveelheid, € 0,50 of  € 2,50 of enig ander bedrag, wees creatief met het getal 50 zou ik willen zeggen!!! Ik ga in ieder geval mijn best doen om 21k te lopen voor die ouwe lui. En als je echt wil weten welke tijd ik in mijn hoofd heb? Het PR van mijn vader op de CPC (welke hij 5x gelopen heeft!!!) is 1 uur en 45 minuten. Dat lijkt mij een mooi uitgangspunt. 

Friso