Beste lezer, De afgelopen weken vlogen gevoeld in een flits van secondes voorbij. Althans, zo voelt het. Er is veel werk in de goede richting gezet. En eigenlijk het mooiste nieuws: Het benefietconcert is nu ook officieel te vinden via de site van Stadstheater de Bond! link naar Stadstheater de Bond Ook bij mijn eigen koren heb ik de afgelopen weken wat meer over het concert verteld. Er zijn intussen al twee koren en een soliste die hun medewerking aan het concert hebben toegezegd. Wat mij hierbij ook bijzonder raakt; Het zijn allemaal mensen die ook o.a. met mijn vader hebben samengewerkt. Dit geeft het geheel deze avond vind ik zelf nog een exra bijzondere lading. Het verbindt.  Sinds ik met de voorbereidingen voor die concert ben begonnen en met mensen erover praat kom ik er steeds meer achter dat iedereen wel iemand uit zijn omgeving kent (al dan niet in eigen gezin en familie) die met een hersenaandoening te maken heeft. Dit heeft een grote impact op mij doordat de verhalen ook wel heel verdrietig zijn en mijn bewondering voor hoe mensen hiermee omgaan nog groter is. Maar het brengt nog meer teweeg: De gevoelens die ik heb en draag bij het verlies aan mijn ouders voelen minder eenzaam. Ik weet nog dat ik vaak het gevoel had van 'wat ik doormaak, begrijpt niemand'. Dit is veel minder en juist door erover te praten èn iets te kunnen doen en in actie te komen, maakt het voor mij veel vaker veel dragelijker. Wanneer ik bezig ben voor dit concert merk ik dat het mij ontzettend veel energie geeft. Dat ik íets kan doen. Ook krijg ik er veel kippenvel van (op de goede manier :-)). De welwillenheid van iedereen om hier iets moois van te maken raakt mij en daagt mij nog meer uit om hier een geslaagd concert van te laten maken. Ik weet zeker dat als mijn ouders altijd al wisten wat muziek moois teweeg kan brengen. Ze zouden het zeker op dezelfde manier hebben gedaan als ik nu doe.   To be continued!

De eerste stappen naar een succesvol benefietconcert zijn gezet! De datum is vastgesteld, het theater is geboekt, de eerste gastoptredens zijn geboekt en het allerbelangrijkste: Ik heb het besluit genomen om dit moois neer te willen zetten. Na het overlijden van mijn vader in 2017 en mijn moeder in 2021 had ik mijzelf één belofte gedaan: Ik ga iets positiefs halen uit al deze ellende. En nu, in 2024, gaat het er dan eindelijk komen! Gelukkig zijn er heel veel mensen om mij heen die mij bij dit enorm ondersteunen en altijd met goede adviezen aan zijlijn naast mij staan. Ik ben gezegend met een heel tof gezin, mijn man en kinderen, en ook met een geweldige broer en zus die volledig hierachter staan. Het meest kijk ik er nu al naar uit dat we iets goeds kunnen doen met hetgeen dat mij (naast mijn gezin en familie) het meest betekent: namelijk de muziek. Ik zal vanaf vandaag eens per week een blog schrijven over een deel van mijn persoonlijke verhaal en mijn drive die mij hiertoe aanzet. Ook zal ik jullie elke week vertellen over de vooruitgang van de voorbereidingen voor het benefietconcert! Liefs, Roxine